Alternatieve geneeswijzen

Kijk eens diep in mijn ogen – Gefascineerd door iriscopie

Iriscopie is een diagnostische methode die de patronen en veranderingen in de iris van het oog bestudeerd die aanwijzingen kunnen geven over gezondheidskwesties of ziekte. Iriscopie, ook irisanalyse of irisdiagnose genoemd, is een methode uit de alternatieve geneeskunde die gebruikt wordt om een analyse te maken van iemands gezondheidstoestand door het onderzoeken van het oog, met name van de kleuren, de samenstelling van de iris, de pupil en het oogwit. Wanneer mensen iemand aantrekkelijk vinden, zijn de ogen van die persoon vaak het eerste wat hen opvalt. De ogen worden niet voor niets de ‘spiegels van de ziel’ genoemd. Wanneer je iemand in de ogen kijkt, kan je zien hoe iemand zich voelt, of iemand liegt, kwaad is, ziek is of verliefd. De ogen van iemand die vermoeid of ziek is, missen de gebruikelijke glans of lijken dof. De ogen zijn niet alleen de spiegels van de ziel, ze zijn ook een soort van landkaart van ons lichaam. Hoewel mensen denken dat de kleur van hun ogen heel hun leven onveranderd blijft, zijn er veranderingen op te merken bij het ouder worden of bij wijzigingen in de gezondheidstoestand. Deze veranderingen zijn bijvoorbeeld vlekjes of nevels in de iris, de pupillen of het oogwit. Iriscopisten kunnen, aan de hand van de analyse van de iris, de conditie van iemands fysieke, mentale, emotionele en spirituele gezondheid bepalen en kunnen zo richtlijnen geven voor het verbeteren van de gezondheid.

Rond 1800 heeft de Hongaarse Dr. Ignats von Pezcely, ook bekend als de vader van de iriscopie, voor het eerst de iris in kaart gebracht. Er wordt verteld dat hij in zijn kindertijd een uil vond met een gebroken poot en dat hij, wanneer hij in de ogen van de uil keek, in één van zijn ogen een zwarte streep opmerkte. Toen de poot genezen was, zag hij op de plaats van de zwarte streep een wit vlekje in het oog. Dat voorval was de aanzet tot een leven gewijd aan de studie van de iriscopie. In de loop der jaren is de iriscopie een studie-onderwerp geworden van professionele hulpverleners, dokters en wetenschappers over heel de wereld en wordt het onderwezen in landen als Amerika, Rusland, Duitsland en Australië.

Verschillende medici, natuurtherapeuten en healers hebben gekozen voor een carrière in de iriscopie aangezien de vraag gestaag toeneemt over heel de wereld. Vele patiënten zoeken naar alternatieve methodes voor de behandeling van hun gezondheidsproblemen omdat de moderne geneeskunde stilaan zijn grenzen bereikt. De meeste diagnostische technieken, zoals röntgenfoto’s en bloedproeven, kunnen pijnlijk en bedreigend zijn en ook een bepaald risico inhouden. Het onderzoek via iriscopie is volledig veilig, pijnloos en niet-bedreigend, het is een betrouwbare manier om informatie te verkrijgen over iemands gezondheidstoestand. De laatste jaren winnen de iriscopie en de natuurlijke geneeskunde over heel de wereld aan belang als beroepskeuze. Er zijn heel wat mogelijkheden wanneer iriscopie gebruikt wordt in combinatie met andere natuurlijke genezingstechnieken zoals homeopathie, orthomoleculaire geneeskunde en kruidenleer. Al deze methodes bieden effectieve verlichting bij het toenemend aantal gezondheidsproblemen.

In de iriscopie wordt een analyse gemaakt aan de hand van kaarten, er zijn minstens 20 verschillende kaarten, waarop specifieke organen en andere lichaamsdelen terug te vinden zijn in de iris. Sommige iriscopisten maken hun eigen kaarten en sommige kaarten zijn meer bekend dan andere, maar vele iriscopisten zijn vertrouwd met verscheidene kaarten. De voorkeur voor bepaalde kaarten is afhankelijk van de beoefenaar en de technieken die hij gebruikt. Kaarten kunnen verschillen qua bijzonderheden maar hebben een gemeenschappelijk algemeen patroon. De kaarten delen de iris op in verschillende zones die overeenstemmen met verschillende delen van het lichaam. Het rechteroog houdt verband met de rechterzijde van het lichaam, het linkeroog met de linkerzijde. Het bovenste gedeelte van elk oog komt overeen met de bovenkant van het lichaam, bijvoorbeeld het gezicht, de nek, de hersenen, het hart en de borstkas. Het midden van de ogen weerspiegelt de spijsverteringsorganen en de maag. Het onderste gedeelte van de ogen correspondeert met de onderste helft van het lichaam zoals de benen. Alle organenparen, zoals de nieren, de longen, enz., zijn terug te vinden in beide irissen. Ook andere organen worden weerspiegeld in de concentrische kringen die zich meer aan de buitenste rand van de iris bevinden.

Share This